Latarnia Morska w Ustce

Latarnia morska w Ustce stoi u nasady wschodniego falochronu osłaniającego wejście do portu, leżącego u ujścia rzeki Słupi do Bałtyku.

Przez wieki Ustka była morskim oknem na świat Słupska, który w XIV wieku należał do Związku Miast Hanzeatyckich i odgrywał dużą rolę na Pomorzu.

W 1831 roku Słupsk sprzedał port w Ustce Prusom i od tego czasu nastąpił planowy rozwój słupskiego portu, a szczególnie jego urządzeń portowych.

Ujście Słupi zawsze należało do niebezpiecznych i trudnych nawigacyjnie z powodu silnych prądów przybrzeżnych i silnych wiatrów wiejących prostopadle do osi toru podejściowego. Dlatego jednym z najważniejszych zadań stała się wtedy budowa latarni morskiej, która wskazywałaby bezpieczną drogę do portu.

Dlatego też w 1871r postawiono maszt, na którym umiejscowiono olejową latarnię.
Dopiero w roku 1892 została zbudowana latarnia z cegły.


Wysokość latarni: 19,5 m
Wysokość światła: 22,2 m n.p.m.
Zasięg światła: 18 Mm
Charakterystyka światła: 4 + 2 = 6 s